วันอาทิตย์ที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

คํากลอน – คติสอนใจ

      เข้มแข็งเอาไว้
  อย่าตื่นกลัวกับลมพายุ อย่าท้ออแท้เมื่อเจอกําแพงขวางกั้น 
          จงดีใจเถิดเมื่อเจออุปสรรคแบบนี้ เพราะทุกอย่างคือด่านทดสอบ
  ว่าเราจะไปถึงสิ่งที่หวังได้หรือไม่ อยากให้เธอลุกขึ้นอีกครั้ง
  ด้วยพลังทั้งหมดที่มี พร้อมแรงใจจากฉัน วันนั้นอาจร้องไห้
ท้องฟ้าดูหม่นหมอง แต่น้ําตาไม่อาจไหลตลอดเวลา เมฆ 
หมอกแห่งความเศร้า จะถูกพัดผ่านไปในไม่ช้า เก็บความ
       ผิดพลาดไว้เป็นบทเรียนเพื่อวันข้างหน้าจะก้าวไปอย่างมั่นคง

อย่าอวดเก่ง
ชาติคางคกผงกหัวว่าตัวเก่ง
อึ่งอ่างเบ่งเก่งกล้าจึงอาสัญ
ผู้รู้น้อยคอยอวดเบ่งเก่งสําคัญ
นักปราชญ์นั้นไม่เบ่งเพราะเก่งจริง

ความหวังของพ่อ- แม่
เมื่อแก่เฒ่า  หมายเจ้า    ช่วยรับใช้
ยามป่วยไข้   หมายเจ้า    เฝ้ารักษา
ครั้งเมื่อถึง       คราตาย     วายชีวา
หวังให้เจ้า   ช่วยปิดตา   คราสิ้นใจ

ความตาย
ความตายหรือคือสิ่งที่ถาวร     โลกดุจฉากละครเรื่องโขนหนัง
สรรพสิ่งจึงล้วนอนิจจัง    ใยจะยังหลงใหลในละคร
รื่นรมย์ยศศักดิ์ตําแหน่งใด    ล้ําเลิศก้าวไกลหรือกลับหย่อน
อํานาจศักดินาเรืองขจร     ไฉนเชิงตะกอนจึงรอคอย
ตําแหน่งสนองคุณแก่สังคม     โลกล้วนแต่นิยมเนื้อถ้อย
เกียรติคุณประหนึ่งว่าวที่ล่องลอย   ถึงสูงสุดสอยยังต่ําลง

บุญ
บุญเป็นที่พึงถึงชาติหน้า
บุญนําพาเป็นสุขทุกสถาน
บุญเป็นหลักถึงมรรคผลนิพพาน
บุญบันดาลสารพัดสวัสดีฯ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น